Родословня на татарском

"Родословня на татарском с использованием IT-технологий" - Тюменев Тимур Равильевич- Аспирант казанского государственного технологического университета

ИСТОЧНИК: www.tatmedia.ru

Читая Бушкова...

Из книги А. Бушкова "Россия, которой не было":

"И вот здесь мы сталкиваемся с одним примечательным свойством тюркского языка. Оказывается, слова «Ак» — «белый» и «кара» — «черный» частенько бывают связаны вовсе не с цветом! А с географическим ландшафтом или направлением. «Ак‑Су» — это сплошь и рядом не «Белая река», а горная.

«Кара‑Су» — не «Черная река», а медленно текущая, равнинная, болотистая*. Кроме того, «черный» частенько означает «северный», а «белый» — «южный»."

Тукай | Статья

Тукай һәм Түбән Көек

Узган ел “Шагыйрь Көектә булганмы?” дигән язма «Әтнә таңы» газетасында (1994 ел, 22 апрель, №18) басылгач та, пенсиядәге укытучы Фаязов Рашат абый үзе янына керер­гә чакырды. Ишектән кереп исәнлек-саулык сорашкач, ветеран: «Тукай Түбән Көектә булган бит», — дип, сөенечле хәбәр җиткерде. Үзенең күз­ләрендә яшьләр. Күреп торам: «Ни эшләп элегрәк бу турыда әйтмәдегез?»,— дигән сорау бирү урынсыз. Әйтсә дә, бай ке­шенең Тукай белән очрашуын берәү дә матбугатка чыгар­мас иде. Аннары, элек, бу ту­рыда белсә дә, Рашат абый әйтергә шикләнгәндер. Ә ми­ңа бу сөенечле хәбәр шушы юнәлештә эзләнү эшләре баш­лап җибәрергә этәргеч бирде.

XIX гасыр ахырында Казан арты, Әтнә ягы авылларыннан Оренбург, Чиләбе, Троицк, Уральск якларына бәхет эзләп китүчеләр арта. Рашат Фаязовның бабасы Сабирҗанның (1860—1932) абыйсы Фазылҗан Әхмәтҗанов та Уральск якларына китә һәм шунда төпләнеп кала. Бәлкем, Уральскида иң зур татар сәүдәгәре «миллионщик» Мортаза Гобәйдуллинның Түбән Бәрәскәдән, бай сәүдәгәр Галиәскәр Госмановның Түбән Сәрдәдән булуы, әлегә безгә билгеле булмаган башка якташлары­бызның булуы Фазылҗанны Уральск ягына китәргә этәргәндер.

Фазылҗан тырыш кеше бу­ла. Малны әрәм-шәрәм итми. Халыктан тире җыя. Тире иләү заводы корып җибәрә. Ике катлы 12гә 10 метр бул­ган, аскы каты кирпеч, өсте агач йорт сала. 1961 елга ка­дәр бу йорт аптека, май за­воды, квартира хезмәтләрен үти. Бүгенге көндәгесен әйтә алмыйбыз. Уральскида Фа­зылҗан байда Югары Көектә туган Яһудин Мөхәммәтҗан (1895-1973) 12 яшендә башта самовар куючы, көтү куу­чы була. Соңарак, үзлегеннән Фазылҗан бай рөхсәте белән өйдәге китаплардан файдала­нып укырга-язарга өйрәнә. Бераздан Фазылҗан аңа кибет­тә сату эшен тапшыра. 1914 елны солдатка каралырга кайткач, сугыш чыгып, кире Уральскига бара алмый. «Го­мере буе Уральскидагы тор­мышны, Фазылҗанның эшкә, укырга өйрәтүләрен оныта ал­мыйча үлеп китте», — дип искә ала Мөхәммәтҗанның килене Әминә апа. Фазылҗан янына Түбән Көектән энесе Сабирҗан ат белән барып торган. Бигрәк тә кыш көне, үзе генә түгел, авылдашлары белән барган. Барганда балык туты­ру өчен чыпта капчыклар алып барсалар, кайтканда тоз, башка кирәк-яраклар төяп кайтканнар. Ике арада сәүдә туктамаган.

Фазылҗан үзе дә авылны онытып яшәмәгән. 1902 елда туган Галимҗан бабай әле дә үз акчасына Түбән Көектә кое казытканын, чишмә төзәттер­гәнен, мохтаҗларга ярдәм итеп торганын хәтерли. Фа­зылҗан үзенең энесе Сабирҗан балаларын да үз янына алдырып укыта, эшкә өйрәтә, кеше итә.

Сабирҗан олы улы Фаязны (1884—1979) 9 яшендә, 1893 елда, Уральскига абыйсына: «Укытып кеше ит», — дип ил­теп бирә. Фаяз абыйсы Фа­зылҗанда самовар куючы ма­лай, соңыннан «Мотыйгия» мәдрәсәсендә укып белемен арттыргач, абыйсы хуҗалыгында приказчик була. Габдулла Тукай, билгеле булганча, Уральскида 1895—1906 ел­ларда яшәгән. Фаяз белән Габдулла «Мотыйгия» мәдрә­сәсендә очрашалар, бергә укыйлар, дус булып, якташ бу­лып яшиләр. «Мотыйгия» мә­дрәсәсенең бер вакыт почетлы караучысы булып Түбән Бәрәскәдә туган Мортаза бай Гобәйдуллин торган. Габдулла белән Фаяз төрле уеннар, бигрәк тә кузна уйныйлар. Туган якларын, Кушлавыч һәм Түбән Көек авылларын сагы­нып яшәгәннәр. Сабирҗанов Фаязның Габдулла Тукай бе­лән очрашуы турында, язучы Самат Шакир язып та чыкты («Социалистик Татарстан», 1979 ел, 26 апрель, №96). Ул вакытта ук Тукайның Тү­бән Көеккә килүе турындя Са­мат Шакирга сөйләнсә дә, мәкаләдә бу турыда язылмаган. Минем дә Фаяз бабайның Ту­кай белән дус булуы турында Фаяз бабайның үзеннән ишет­кәнем бар. Әмма, ул исән чак­та, төпченеп, барысын да язып алырга уйламаганмын. Әнә шулай итеп кыйммәтле тарих безнең битарафлык аркасында юкка чыга инде.

Фаяз бабай Уральскида 10 елдан артык торган. Түбән Көеккә кайтып Бәрәскә кызы Ркояга өйләнеп килгән. Олы уллары Габделхәй Уральскида туган. Фаяз 1914 елгы сугышка Уральскидан китә. 4 ел Австриядә әсирлектә була. Әсир­лектә рус телен өйрәнү курс­ларында укый. Әсирлектән котылып Уральскига кайтып озак яшәмәгән. Дөньялар чу­алгач, революциядән соң ту­ган авылына кайта. Хат ташу­чы, почта бүлеге начальнигы булып эшләп, пенсиягә чыга.

Сабирҗан икенче улы Га­зизне (1889—1941) дә 12 яшендә абыйсы Фазылҗанга укырга, эшкә өйрәтергә бир­гән. Газиз дә «Мотыйгия» мәдрәсәсендә укый. Бер үк вакытта абыйсы йортындагы төрле вак-төяк эшләргә ярдәм итә. Фазылҗан байның йорты «Мотыйгия» мәдрәсәсе кар­шында гына булган. Габдулла Тукай бу йортка, якташлар дип, Фаяз һәм Газиз янына даими килеп йөргән. Габдулла­ның яраткан апасы Саҗидә дә Түбән Көектән күренеп кенә торган Каенсарда яшәгән бит. Бергә уку, бергә уйнау, як­ташлар булу аларны дуслаштырган.

Газиз абый һәм аның хаты­ны Маһирә (1891 — 1980) апа турында язма 1970 еллар ти­рәсендә “Азат хатын” журна­лында басылды дигән иде Ра­шат абый. Шул елгы журнал төпләмәләрен күпме эзләсәм дә, якын-тирәдәге китапханә­ләрдән таба алмадым. Хәер, безнең китапханәләрдә элекке елгы түгел, ә соңгы елгы газета-журнал төпләмәләре дә бик начар саклана. Бу елгы төпләмәләрне Казанда «Сөем­бикә» журналы редакциясендә эзләп таптым. Мәкаләнең авторы Мәдинә Маликова («Азат хатын», 1971 ел, №4, 10— 12 битләр).

«...Хәзерге көндә аның (Габдулла — Г. Н.) белән укыган кешеләрнең күбесе олыгаеп дөнья куйганнар инде. Алай да мин Уральскида Габдулла­ны күреп белгән өч әбекәй бе­лән очраштым. Алар өчесе дә өлкәннәр инде, 80нән узганнар. Шигырь турындагы хәтирәләр Маһирә апа Сабирҗанованы ерак калган яшьлек елларына алып китте. Ул «Мотыйгия» мәдрәсәсе артын­да шәкертләр уйнаганны, кыз­ларның ерактан гына карап торуларын, көзен, кышын кич утырганда, тәрәзә янына килгән егетләргә күренер өчен пәрдәләрне ачып куюларын искә алды...», - дип яза Мәди­нә Маликова. Мәкаләдә Газиз абыйга бәйле юллар юк. Ма­һирә апага кагылышлылары шушы гына.

Казанда Газиз белән Маһи­рәнең кызлары Наилә (1926 елда туган) яши. Заманында Уральскида шәһәр укытучылары һәм югары уку йортлары профсоюзының рәисе булып эшләгән. Ул истә калган кай­бер истәлекләр белән уртак­лашты. Габдулла мәдрәсәгә барганда, кайтканда Маһирә апалар өй түреннән үткән. Узган-барганда Габдуллага сүз кушулар да булган. Маһирә апа: «Менә хәзер сине керт­миләр, соңга калдың инде»,— дигәч Габдулла: «Сине кертми­ләр ул, ә мине көтеп алалар», — дип җавап биргән. «Гому­мән, Габдулла җавапка бик оста, тапкыр, шаян, сүзгә юмор белән җавап бирергә ярата иде», — дип искә алырга яраткан Маһирә апа.

Газиз дә укыганнан соң, Фазылҗанда приказчик булып эшләгән. НЭП чорында Уральскида үзе дә кибет ача. Мәскәү ягыннан товар алып кай­тып сата. 30 еллардан соң ки­бетеннән, тавыш бирү хокукын­нан мәхрүм ителә, эзәрлеклә­нә. Газизнең үзе өчен дә, гаиләсе өчен дә тынгысыз көн­нәр башлана. Балта остасы булып, төрле эштә эшләп гаиләсен туйдыра. Эзәрлекләү үзенекен итә, бик яшьли үлеп китә.

Сабирҗанның өченче улы Газим (1895—1979) дә Тукай белән таныш булган. Күрәсең, Казанга килгәч тә, бу гаилә белән элемтәсен өзмәгән. Гомеренең соңгы көннәрендә Тукай Клячкин больницасын­да үлем түшәгендә ятканда Газим аның янына килеп йөр­гән, карашкан, ашарга-эчәргә, кирәк-яраклар алып килгән. Тукайның кушкан йомышларын үтәгән. Сабирҗанов Газим Казанда химия-технология техникумын бетереп, озак еллар Вахитов исемендәге химкомбинатта инженер булып эшли.

Тукай турындагы истәлек­ләрдән билгеле булганча, 1907 елның октябрь башларында ул солдатка алынырга комис­сия тору өчен туган якларына кайтып килә. Шагыйрь Казан­нан турыдан-туры Каенсар авылына әнисе Бибимәмдүнәнең сеңлесе Бибисаҗидә һәм җизнәсе янына кайта. Габдул­ла Каенсарда озак тормаса да, тиз генә яраткан апасы янын­нан китеп тә бармаган. Шушы берничә көн эчендә, Каенсардан күренеп кенә торган, ба­лалык һәм яшьлек елларының якын дуслары Фаяз һәм Газиз туган Түбән Көектә дә була. Фазылҗан хаҗи, Фаяз һәм Газиз әтиләре һәм әниләренә күчтәнәч биреп җибәрәләр. Габдулла күчтәнәч һәм сәлам­нәрне Сабирҗан гаиләсенә тапшыра. Шагыйрь Сабирҗан йортында озак тукталмагандыр, шулай да өй эченә кер­мичә, чәй эчмичә китмәгәндер. Сабирҗан Тукайның үзләренә килүен оныгы Рашатка сөйли торган булган. Тукайның Тү­бән Көеккә килүе 1907 елның 16—20 октябрь араларында була. Бүген, әгәр теле булып сөйли алса, Рашат Фаязовлар каршында урнашкан, 1861 ел­да төзелгән ике манаралы ике катлы мәчет Габдулла Тукайның мәчеткә карап сок­ланып торуын сөйләр иде...

Бу кайтуында Габдулла Тукай Кырлайда, Кушлавычта, Әтнәдә, Мәңгәрдә була. Әтнәдә солдатка каралу тәмамла­нып «ак билет» алгач, Габдул­ла, котылганга Саҗидә апасын шатландырырга теләп, кабат Каенсарга юнәлә. Тагын бер­ничә көнгә калырга кыстаса­лар да, күндерә алмыйлар. Габдулла Казанга китеп бара. Шулай итеп бу кайтуында шагыйрь туган якларда 10—12 көн була.

Әхмәтҗанов Фазылҗан го­меренең соңгы еллары безгә билгесез кала бирә. Уральскидан ак чехлар китеп кызыллар кергәч, Фазылҗан гаиләсе — улы, кызы, хатыны белән йортларын, җыйган күпсанлы тиреләрен, тире иләү заводын калдырып, Урал елгасы буен­ча түбән, Гурьев шәһәре ягы­на таба китәләр. Чит илгә киткәнме, әллә берәр бәхетсезлеккә очраганмы, анысын ва­кыт ачыклар.

Габдулла Тукайның Ураль­скида Фазылҗан бай, Сабирҗан уллары Фаяз һәм Газиз белән очрашып, аралашып яшәве элек тә билгеле булган дип уйлыйм. Шагыйрьне гади авыл укытучысы гына түгел, профессорлар өйрәнә. Моңар­чы Тукай белән бәйләнеше булган барлык байларны, сәү­дәгәрләрне, муллаларны, шә­хес культы корбаннарын без исемлектән сызып ташладык. Тукайдан «кызыл» Тукай ясауга күп көч куйдык. Тик мондый кешеләр булмаса, Ту­кай бөек шагыйрь була алыр идеме икән?

Габдуллаҗан Нигъмәтҗанов,

Түбән Көек урта мәктәбе укытучысы.

ИСТОЧНИК

Муса Джалиль | Стихи

Муса Джалиль"Избранное" в библиотеке Мошкова...

  МОИ ПЕСНИ

  Песни, в душе я взрастил ваши всходы,
   Ныне в отчизне цветите в тепле.
   Сколько дано вам огня и свободы,
   Столько дано вам прожить па земле!

   Вам я поверил свое вдохновенье,
   Жаркие чувства и слез чистоту.
   Если умрете -- умру я в забвенье,
   Будете жить -- с вами жизнь обрету.

   В песне зажег я огонь, исполняя
   Сердца приказ и народа приказ.
   Друга лелеяла песня простая.
   Песня врага побеждала не раз.

   Низкие радости, мелкое счастье
   Я отвергаю, над ними смеюсь.
   Песня исполнена правды и страсти --
   Тем, для чего я живу и борюсь.

   Сердце с последним дыханием жизни
   Выполнит твердую клятву свою:
   Песни всегда посвящал я отчизне,
   Ныне отчизне я жизнь отдаю.

   Пел я, весеннюю свежесть почуя.
   Пел я, вступая за родину в бой.
   Вот и последнюю песню пишу я,
   Видя топор палача над собой.

   Песня меня научила свободе,
   Песня борцом умереть мне велит.
   Жизнь моя песней звенела в народе,
   Смерть моя песней борьбы прозвучит.

  26 ноября 1943 г.

Ссылки

Официальный сайт Мурада Аджи.

Книга | Искандер Баяр | Тайная история татар

Книга Искандера Баяра "Тайная история татар".

Из аннотации книги:

Одна татарка, побывав за границей, где русских узнают безошибочно, сказала так: «В Испании я – испанка, в Италии – итальянка, в Турции - турчанка». Это кажется удивительным и труднообъяснимым фактом и тем более выходит за рамки единичного, а значит случайного. Попытки почерпнуть из изданий истории татар объяснение этой парадоксальной ситуации не только не проясняют, но еще больше запутывают. Почти все они наполнены рассказами о славной истории гуннов и тюрков, но и те и другие были монголоидны. Известно несколько изображений гуннов, все они воспроизведены в данной книге, но только три из них из них достоверно могут быть приписаны гуннам. И облик их, хотя смешанный, но все же больше монголоидный. Язык хунну достоверно так же неизвестен, но некоторые обоснованные соображения позволяют видеть его наследие в языке чуваш, но не татар. И облик их в отличие от татар другой. Язык татар близкий к языку древних кыпчаков, но облик последних другой. Монголоидность кыпчаков, особенно восточных не вызывает сомнений, их наследники казахи в значительной мере сохранили их родовые черты, но, как говорится, «невооруженным глазом» видно, что их облик кардинально расходятся с татарским.

Обновление. Александром Баяров, оказывается, мой земляк. Как пишет http://www.tatarinform.ru/:

Житель Альметьевска выдвинул смелую версию происхождения татар
10 февраля 2006 г. 14:21

(Альметьевск, 10 февраля, "Татар-информ", Марат Бадрутдинов). Житель Альметьевска Александр Баяров - по образованию инженер-разработчик нефтегазовых месторождений, работающий в консалтинговой компании, - написал книгу «Тайная история татар», в которой свою версию происхождения татар. Автор книги, по его словам, собрал воедино все изученные ранее другими учеными факты и сделал на их основе достаточно смелое заявление о том, что татарская нация сложилась на основе иранского этноса.

Ссылки

“Tatarica. Публицистический портал” - сайт о культурной, общественной и политической жизни татар.

без названия

Татарская поисковая система

Небольшая статья про "татарские" поисковики:

Пока в Татарстане занимаются выбиванием денег на создание «татарской поисковой системы», в мире давно уже есть «Татарская поисковая система», и не одна....

Личное | Родная школа

В этой школе я учился с 1го по 8ой класс...

Сайт Нижнекуюкской средней общеобразовательной школы.
(Атнинсий район, Татарстан)





1978 год. Мои учителя...

Электронная библиотека

Электронные издания Национальной библиотеки РТ.

Книги | Воробьев | Жилища и поселеления казанских татар...

С удовольствием выкладываю ссылку на эту книгу. Как никак в ней пишут о моих родных краях.

Воробьев Н. И.
Жилища и поселеления казанских татар Арского кантона ТССР..// Вестник научного общества татароведения. -1926. -В.4. стр. 10-49.

Деревенские истории

Предсказатель

В деревню приехали цыгане. Нет, не целым табором. Просто подъехала машина "Жигули". За рулем - молодой улыбчивый цыган с белыми-пребелыми зубами, которые особенно бросались в глаза на смуглом лице. На заднем сиденье - такая же молодая цыганка в грязноватой кофте и пестрой юбке с многочисленными оборками. А возле нее двое шустреньких цыганят.

Выбрали зеленую полянку рядом с селением. Разбили палатку, разожгли костер, повесили над ним котел с каким-то варевом.

Жители села насторожились. Стали спешно собирать развешенное на просушку белье, запирать двери, особо внимательно присматривать за скотом и птицей. Все были наслышаны о вороватости цыган.

Но цыгане ничего плохого не делали. Торговали дешевой косметикой якобы знаменитых иностранных фирм. Продавали маечки с яркими наклейками и какими-то словами на иностранном языке... Охотно общались с селянами. Дружелюбно расспрашивали их о житье-бытье. Приглядывались... Многие их сторонились. И только один парнишка лет двенадцати вертелся возле них, с любопытством глазел на незваных гостей, играл с цыганятами. И цыгане его привечали - подарили самодельный складной нож, угощали своими кушаньями, хлопали по плечу и вообще всячески выказывали свое расположение.

Немного приглядевшись, сделали ему заманчивое предложение:

- Хочешь заработать бабки? Вполне приличные деньги! Работенка непыльная. Мы татарского не знаем. Ты у нас будешь переводчиком...

Вот они с цыганочкой пошли по дворам. Мальчонка знал, в каком дворе живут одинокие доверчивые женщины. С них и начали. Цыганка хитрая, говорит даже не по-русски, а бормочет что-то по-своему. А парнишка "переводит". Всю правду говорит, всю истину. Всю их подноготную выкладывает, у кого что и когда случилось - якобы цыганка угадала. И что кого ожидает в будущем. Тут парнишка тоже знал, кто сына с дальней стройки на севере ждет, кто дочь - старую деву - никак замуж выдать не может....

Вскоре слава о цыганке распространилась по всему селу. Ее стали наперебой приглашать и охотно "золотили ручку"... Даже золотые кольца и серьги не жалели. Очень хочется людям знать свое будущее... Ну и парнишке немало перепадало за "перевод".

Так и обошли все немалое селение, собрали щедрую дань. Цыгане уговаривали парня ехать с ними дальше, в другое селение. Но он не согласился.

До сих пор еще в этом селе ходят легенды о чудесной прозорливости цыган, особенно когда какое-либо из их пророчеств сбывается. А парнишка помалкивает, только улыбается про себя. Предсказатель-то - он.

Рафаэль Мустафин, Деревенские истории
("Республика Татарстан" № 181 (25777) 9 сентября 2006, суббота)

technorati.com

Technorati Profile

Каллиграфия

http://www.callig.ru/ - Популярная каллиграфия
http://www.kcn.ru/tat_ru/religion/islam/tatarstan/kalligr.htm - Шагеева Р.Г. "Каллиграфия"
http://www.m-a-t.ru/html/kult_kal.html - Каллиграфия
http://khatt.ru/book/?states&id_theme=1 - Электронный словарь-справочник "Мусульманская каллиграфия".

toodoo.ru

О художнике Попове...

Небольшая подборка статей о казанском художнике В. Попове.

1. Проникая в дух ислама - статья в Panlog.ru о творчестве В.Попова;
2. Атаке хакеров из США и взлому подвергся сайт русского исламского художника Владимира Попова, живущего в Казани
3. Попов Владимир Александрович - статья о художнике в Энциклопедии искусства.
4. Русское лицо исламской каллиграфии -Автор: Джаннат Сергей Маркус. Статья опубликована в журнале "Азия и Африка сегодня", номер 3 за 2004 год.
5. Искусство, зовущее к Корану. В. Попов о своем творчестве на пути к Исламу

Тугра

Тугра (вариант: тогра; тур. طغراء; tuğra) — персональный знак султана или халифа, содержащий его имя и титул. Оформляется в виде орнаментально украшенной арабской вязи (текст может быть и не на арабском языке, но и на персидском, тюркских и др.).

Тугра ставится на всех государственных документах, иногда на монетах и воротах мечетей.

За подделку тугры в Османской империи полагалась смертная казнь.

Статья из Википедии.

Шамаиль

Я человек не религиозный, но хочу себе домой этот шамаиль.
Автор - казанский художник Владимир Попов.
Рисунок взял отсюда. Там же можно посмотреть и другие работы художника.

Владимир Александрович Попов

(род. 1924).
Талант В.А.Попова многогранен и удивителен. Величайший и уникальный мастер шамаиля. Увлекся искусством арабской каллиграфии в 73 года. Попов – единственный русский художник, обратившийся к искусству татарского шамаиля. За короткий отрезок времени В.А.Попов создал до 700 тугр и шамаилей.
Участник международной выставки «Коран и каллиграфия» (2000, Иран), 6 персональных выставок в Казани. С 2000 г. работы экспонировались в Москве: в Государственном музее Востока, Культурном центре Египта, Духовном управлении мусульман. Работы его хранятся в Национальном музее РТ (Казань),в Государственном музее Востока (Москва), посольства Египта, президента Ирана.

Подробнее о творчестве Владимира Попова можно узнать на его сайте vladimirpopov.com
(Увы сайт недоступен.)

Веб-страницы на татарском...

Интересная статья - "Создание веб-страниц на татарском языке".

Проверка: Бас кызым Әпипә...

Татарская электронная библиотека

Совместная разработка городского информационно-диагностического центра управления образования г.Казани и Фонда развития татарского языка и культуры "Татарнамэ" - Татарская электронная библиотека.

На сегодняшний день, согласно статистики, на сайте 146 авторов и 415 произведений (файлов - в одном файле может быть несколько произведений). Тексты в основном на татарском языке, есть тексты и на русском.

На первой странице размещен полный список авторов.

Просмотрел "Рыбацкие байки"(на рус.) Мирсай Амира... Ошибок в тексте хватает.


Есть RSS-лента сайта.